مصاحبه ای صمیمانه با مدیر گروه محترم سرکار خانم دکتر زهرا امامی

دکتر زهرا امامی متولد 1326ـ دکترای فیزیک پلاسما  

(انتشار امواج در پلاسما)  از دانشگاه آتن- یونان  دسامبر1989   

    

 نظرتان راجع به وضعیت دانشگاه در بین  دانشگاه های دیگر

اهمیت یک دانشگاه به مواردی بستگی دارد

۱-تجهیزیات و هیئت علمی

۲-دانشجویان و میزان توفیق آنها

۳-قدمت 

با توجه به سه نکته فوق وضع بسیار خوب است وبسیار بهتر خواهد شد 

راه های ارتقاع کیفیت  دانشگاه

1-تبادل استاد و دانشجو با سایر مراکزعلمی داخل و خارج، که اهمیت نخست را دارد

2- ارتقاء کیفیت منابع مورد استفاده در مقایسه با دانشگاه های خارج برای تدریس

3- افتتاح دوره های تحصیلات تکمیلی در گروههای آموزشی(مخصوص فیزیک)

4-تشویق دانشجویان با این همه پتانسیل برای انجام تحقیقات و تامین بودجه برای آنها

جایگاه فیزیک در ایران

متاسفانه خیلی سطح بالا نیست ! و باید در مقایسه با کشور هایی که چندان هم پر سابقه نیستند اما محل مناسبی اشغال کرده اند وزارت علوم و تحقیقات از دانشگاه های بزرگ استاد برای سخنرانی و انجام پروژه های تخقیقاتی مشترک، تدریس و افتتاح دوره های بین رشته ای دعوت کند. 

وظیفه اساتید نسبت به دانشجویان ونسل جوان

آنها را فرزندان و اعضای خانواده خود بدانند و با آنها بسیار صمیمانه رفتار کنند. و در هر حال دانشجو فرزند عزیز ما است و به بار آوردن این نهال جوان واقعا لیاقت میخواهد انشا الله ما آن لیاقت را داشته باشیم .

فیزیک در زندگی

فیزیک که طبیعت شناختی است برای زندگی انسان مادی آن طور که خداوند میفرماید

" شما را از ماده آفریدیم" محور است. 

گذشته و آینده فیزیک...نهایت کجاست!

اگر از گذشته شروع میکردیم همراه تحول فیزیک پیش میرفتیم،حالا چنین نکردیم. با توجه به اینکه راه آینده از گذشته میگذرد؛ از آنجا که ضرر را از  هرجا بگیری منفعت است حالا هم برای شروع دیر نیست، امید که اهل تمدن فیزیک بلاخره با این جهانی شدنها راهشان بهم برسند. 

ایران و فیزیک آینده

اگر بپذیریم فیزیک الفبای Natureباشد، برای شناخت طبیعت ایران جای برای کار بسیار بسیار زیاد داد. البته دانشگاه ها هم  در ایران منفرد عمل میکنند همین طور که اساتید چنین میکنند علت هم این است که به تکروی بیشتر بها میدهند تا کار جمعی!

مقایسه سطح فیزیک ایران با جهان

اگر فارغ التحصیلان فیزیک در ایران در هر مقطعی ؛ کار، حقوق و شرایط زندگی مناسب را داشته باشند. چرا ابران از نظر فیزیک مثل آلمان یا فرانسه نباشد. چرا بهتر از آنها نباشد، مگر برای این امر آنها چه دارند که ما نداریم؟! 

در ایران با توجه به اینکه رفتن به پزشکی کارمشکلی است

و بااینکه قبول شدن درفیزیک راحت است چرا فیزیک دان کم است!؟

چو دانی و پرسی سوالت خطاست!  این نشان از اهمیتی دارد که به لحاظ

معنوی و مادی در ایران به فیزیکدان در مقایسه با پزشک داده میشود. 

راه های تبادل علمی فیزیک ایران با جهان

دانشگاه ها باید بخشی فعال برای پرداختن به امور بین المللی و برقراری ارتباط با آنها ، دعوت از اساتید در صورت لزوم، فرستادن اساتبد این دانشگاه به آن دانشگاه ها که کارشان فراتر از حرف و کنفرانس باشد داشته باشد.

برگزاری سمینار ها و دعوت از اساتید و برگزاری کنگره چقدر میتواند برای پیشرفت فیزیک کمک نقش داشته باشد؟ 

 در کوتاه مدت این حداقل کاری است که میتواند به ارتقاء سطح علمی کمک کند اما کافی نیست. پیشرفت در فیزیک مستلزم برداشتن گام های مداوم – مستحکم و عمیق تر باشد.

از انگیزه ی جوانان امروزی چه می دانید؟

جوان سرمایه یک کشور است . پول طالب سرمایه نیست. پس این سرمایه که با صرف قرنها بدست آمده و عمر کوتاهی دارد نباید آسان از دست برود . باید میزگردهایی فراهم ساخت تا جوان ها را فراخواند ، برای آنها از گذشته و آینده گفت و خطاست که از آرزو ها و برنامه های آینده بگویند و به دقت در این امر از آنها بیشتر دنبال سرمایه گذاری مالی اند تا تحصیل البته این بشکل بین المللی است اما در ایران وضع حادتر است باید این جوانه ها را طلبید و از توان آنها برایشان گفت. در این صورت ارزش خود را بهتر درک یابند و پشتکار بگیرند. 

برای انگیزه دار کردن دانشجویان چه باید کرد؟

 باید به آنها مسئولیت داد و اگر جوان بداند که بحساب گرفته میشود خود را کنارنمیکشد

وظایف دولت و برنامه ریزی برای پیش برد فیزیک در ایران باید میزگردهای مفصل با اساتید و نه با تعداد معدودی که اصلا واقف به مسئله نیستند برای مشورت و برنامه ریزی راه انداخت و از آنها راهکار خواست؛ کسانی که در این مملکت کار میکنند (منظور اساتید ) دلسوز این آب و خاک و مردم اند چرا کنار گذاشته میشوند؟ 

و در آخر... ما در کجای راه هستیم؟ 

ما هنوز وارد راهی برای  دخول در چرخه تمدن فیزیک هستیم . اگر توانستیم از تولید بمصرف عمل کنیم در علم و فن و کشاورزی و پزشکی مصرف کننده نباشیم . شاید! منظور شایسته  باشد که در این چرخه جایگاهی برای شروع پیدا کنیم.

و با امید برای توفیق به سوی آن روز ها.